Eerlijk zeggen; hoe las je de titel? Las je over het woordje ‘niet’ heen? Ik hoop het voor je. Want over het algemeen zien we vooral wat we niet willen zien.

Na blogposts over robots en aliens ga ik langzaam maar zeker weer schrijven over marketing en communicatie. Deze blogpost gaat over over de kracht van framing maar ook over de kracht van positiviteit.

Framing – waar hebben we het over

Nadat ik tijdens de zomervakantie het boek ‘the art of framing’ heb gelezen heb al eens een stukje over framing geschreven. Het boek is nogal taaie kost, heel Amerikaans, als ik geen communicatie-nerd zou zijn had ik het aan de kant gegooid, maar dat terzijde (;-)).

In essentie gaat framing er over dat de manier waarop een situatie neer wordt gezet (het frame) bepalend is voor de manier waarop de ontvanger de informatie verwerkt (en eventuele vervolgacties). Wat framing doet is niet alleen het publiek vertellen waar ze over moeten nadenken, maar ook hoe ze er over moeten nadenken.

Het huidige medialandschap is gemaakt voor framing. We worden continue bestookt met stukjes informatie zonder al te veel context. Een bekend voorbeeld is dat heel veel publicatie over criminaliteit het gevoel van onveiligheid vergroot. Zelfs (of eigenlijk; vooral) bij mensen die er nauwelijks mee te maken hebben (mensen buiten grote steden).

Politici gebruiken dat soort mechanisme om hun eigen politieke agenda er doorheen te drukken. Het gaat niet meer om de feiten, het gaat om de beeldvorming. Als je weet hoe het werkt besef je pas hoe krachtig (en gevaarlijk) framing kan zijn.

Geen wonder dus dat – wanneer je het nieuws een beetje volgt – je het idee krijgt dat we aan de vooravond staan van een soort armageddon. De wereld staat in de fik, het komt nooit meer goed.

En dan nu het goede nieuws!

Bij mij thuis staat altijd muziek aan. Zo ben ik opgevoed. Door de week bepaalde mijn moeder het radiostation, op zondag draaide mijn vader muziek vanaf zijn bandrecorder en op zaterdag luisterde wij Radio 2 Spijkers met Koppen.

En dat laatste doe ik nu nog steeds. En zo hoorde ik afgelopen zaterdag een interview met publicist en filosoof Ralf Bodelier. Je kunt het hier luisteren vanaf minuut 76. En het maakte me blij.

Als campagneleider van ‘The Worlds Best News’ probeert hij Nederlanders te informeren over het feit dat het op hel veel gebieden eigenlijk hartstikke goed gaat met de wereld. We hebben het beter dan ooit te voren.

Een interessante ontwikkeling die hij noemt (een stukje vrije transcriptie) is bijvoorbeeld dat in de jaren 70, 80 en 90 er nog miljoenen doden vielen bij oorlogen zoals in Vietnam, Korea, Angola, Mozambique, Ethiopië etc. Nu zijn er feitelijk maar 2 oorlogen in de wereld waarin meer dan 10.000 (een honderdste van 1 miljoen) doden per jaar vallen namelijk Syrie en Nigeria (Boko Haram). Zonder iets af te doen aan de dramatiek daarvan is dat relatief heel weinig.

Een ander voorbeeld is het terrorisme. Niet zo heel lang geleden hadden we op het Europese vasteland nog vele actieve terroristische organisaties en zoals ETA, IRA, RAF, RARA, UFF etc. Die bestaan allemaal niet meer. We hebben ‘alleen’ nog met IS te maken.

“…we roepen dat de wereld in brand staat. In werkelijkheid zijn we getuige van een uitbarsting van veiligheid.” – Ralf Bodelier

Andere zaken die de revue passeren: vergeleken met 20 jaar geleden is er minder kindersterfte, minder armoede, meer scholing wereldwijd, de AIDS epidemie is tot stilstand gebracht, polio is bijna de wereld uit, er vallen minder doden door natuurrampen etc etc. etc. Ik ben verder gaan lezen en vond dit artikel. Zeker het lezen waard.

Nogmaals, zonder iets af te doen aan alle dingen die beter kunnen en moeten gaat het aan alle kanten dus relatief beter met de wereld. De vraag is dan alleen…waarom weten we dat niet? Of waarom beleven we dat niet zo? Waarom wordt dat niet geframed?

Daar zijn aantal redenen voor. Enerzijds omdat de ontwikkelingen op wereldwijde schaal relatief langzaam gaan. Historisch gezien snel – maar op een mensenleven langzaam. Je ziet het niet als je er middenin zit, maar langzaam maar zeker ontstaat er een nieuwe situatie die in zichzelf bijzonder goed te noemen is.

Een andere reden is de snelste ontwikkelingen op wereldwijde schaal niet in Nederland gebeuren maar met name in ontwikkelingslanden. Nederland heeft zijn groeispurt al gehad in de jaren 70. In ontwikkelingslanden gebeurt dat nu. En dat is een stuk minder zichtbaar voor ons.

En tenslotte zijn er de media die – zoals Bodelier het benoemt  – focussen op de uitzondering (dat is wat nieuws nieuws maakt). Dan is het dus bijzonder dat er in Nederland een dode valt bij een storm. Terwijl dat jaren geleden op een vele grotere schaal gebeurde. Zo ontstaat beeldvorming op basis van incidenten in plaats van feiten.

Wat we zelf kunnen doen

Ik geloof dat mensen door positiviteit zich beter voelen, meer vertrouwen krijgen, opener en creatiever zijn. Ik weet in elk geval dat dat voor mezelf geldt. Daarom volg ik platformen zoals bijvoorbeeld BrightVibes, VoorPositiviteit en nu ook World’s Best News.

Want een van de verworvenheden van platformen zoals Facebook en Twitter is dat we onze eigen frames kunnen kiezen.

Je ziet wat je wilt zien.

T.B.C.