Leestijd: 3.40

Ik heb het titel van mijn blog weer in ere hersteld. The Identity Crisis Strategist. Gewoon, omdat het weer van toepassing is. Laatste tijd ben ik nogal zoekende naar mijn rol. Professioneel gezien dan. Mijn collega Barry omschreef het gevoel alsvolgt; je mist een ‘sense of belonging‘. Ik vond dat wel een mooie (en accurate) omschrijving. En ik ben me gaan afvragen hoe ik nou in deze situatie terecht ben gekomen. En hoe er weer uit te komen natuurlijk.

Uiteindelijk ben ik met het schrijven van deze blogpost in elk geval weer een stapje verder gekomen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat er een parallel is tussen mijn identity crisis en die in branche waarin ik werkzaam ben. En daar ligt een kans. Zoals gebruikelijk deel ik mijn gedachtenkronkels gewoon. Omdat ik vast niet de enige ben…

Het begint bij de intrinsieke behoefte van mensen om maar zo min mogelijk na te hoeven denken. Of zoals Kahneman het omschrijft; “Denken staat tot mensen zoals zwemmen staat tot katten. Als het moet dan kunnen ze het, maar ze vermijden het als de pest.” Dus wat we doen is razendsnel percepties vormen op basis van onze waarnemingen waarbij context een belangrijke rol speelt bij de vorming van de perceptie. En een belangrijke ‘context’ die gebruikt wordt bij de beeldvorming over een persoon is de organisatie waarin hij/zij werkt en de titel die daar bij hoort. Zo stoppen we mensen in de marketingcommunicatie ook continue in hokjes: Jij bent een creatief persoon, een merk denker, een mediameisje, een performance-nerd, een oudbollige Mad Man of een Digital Profet….

Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat het niet alleen prettig is om anderen in heen hokje te duwen, mensen hebben zelf ook behoefte aan een eigen hokje; een eigen identiteit. Ik ook. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet naar Tribal DDB ging omdat het me het leukste bedrijf leek om voor te werken. Maar omdat DDB het beste reclamebureau van Nederland was. Champions League. En ik wilde voor FC Barcelona spelen. Het was geen perfect match maar zowel de ervaring bij- als de stempel van- TribalDDB heeft me veel gebracht. Het hokje van oprichter van Blossom drukte een veel zwaardere stempel op me dan die van TribalDDB. Het is dus niet gek dat die jas uittrekken niet zonder slag of stoot gaat.

Ik heb er zelf al eens een blogpost over geschreven in de context van ‘athletic identity‘. Die blogpost ging over Niels Albert, een talentvolle Belgische veldrijder die in een diep zwart gat terecht kwam nadat hij gedwongen moest stoppen wegens hartkwalen. Hij had zich geidentificeerd met zijn rol als topsporter. Zonder topsport geen identiteit. Inmiddels is het gelukkig een succesvol coach. Misschien heb ik mezelf ook wel teveel geidentificeerd met mijn rol als kopman van Blossom? Zonder die rol, geen duidelijke identiteit.

Ik ben het bastaardkind uit het huwelijk tussen Mad Men en Math Men…

Maar dat komt ook omdat ik mezelf maar moeilijk in een ander hokje kan plaatsen.Wat heb ik nu?…ik heb een achtergrond bij een merk, digitale platform ontwikkeling, in de online reclame, online (performance) marketing, social content en online media. De (traditionele) media mensen vinden mij online performance, de online performance mensen vinden mij ‘branding’ of creatie. De creatieve agency mensen vinden mij digitale media (of data)…Ik ben het bastaardkind uit het huwelijk tussen Mad Men en Math Men…Als ik iets van ‘branding’ vindt dan vinden de media mensen dat ongemakkelijk, als ik iets van creatie vindt dan vinden de creatieven dat raar, als ik iets van performance vindt dan vinden de performance mensen dat onhandig. Kortom, ik pas niet (meer) in één hokje. Dat vind ik zelf ongemakkelijk, maar anderen blijkbaar ook.

Of ligt daar juist een kans? Want ook de marketingcommunicatie branche is perfect verdeeld in hokjes. Hokjes die comfortabel voelen wanneer je er zelf in zit, maar super improductief zijn als het aankomt op het oplossen van de uitdagingen van merken in deze tijd. Want juist nu is de tijd om de grenzen tussen merk- en performance te doorbreken. Tussen media- en creatie. Tussen on- en offline. Ik hoef niet de super specialist te zijn op alle of een van deze losse onderdelen, ik wil juist strategisch werken met de onderlinge verhoudingen en relaties van al die onderdelen.

Dus there you go, het geeft misschien nog geen sense of beloninging, maar mijn eigen nieuwe hokje is nu wel de thuisbasis van mijn nieuwe missie. Eens kijken waar dit schip heen vaart….

T.B.C.