Ralf van Lieshout

2 weken terug had ik een onwijs leuke en inspirerende sessie met een behoorlijk grote groep talenten die zich wilde ontwikkelen tot leider op een door hen gekozen gebied. Mijn uitgangspunt van de sessie was dat je voor alles een strategie kunt ontwikkelen en dus ook voor je eigen ambitie.

1. Je definieert heel duidelijk en helder wat je ambitie is en waarom dat je ambitie is.
2. Je bent bruut eerlijk over waar je nu staat, wat je ontbreekt, waar je goed in bent, wat je zelf onder controle hebt en waar je geen invloed op hebt.
3. Je bedenkt een ‘guiding policy’ die concreet samenvat wat jouw persoonlijke strategie voor jezelf is.
4. Je werkt op basis hiervan een lijst met samenhangende en elkaar versterkende (!) activiteiten uit die je gaat uitvoeren binnen je strategie; dit jaar, deze maand, deze week, vandaag nog.

Ik heb dit zelf ooit (deels) onbewust zo gedaan en ik werk er nog steeds aan. Ik heb er al eens een behoorlijke reeks blogposts aan besteed en mijn ambitie is nog geen realiteit.

Mijn ”guiding policy’ is het zuurstofmasker in het vliegtuig. Ik moet mezelf eerst zuurstof geven voordat ik anderen kan helpen met hele goede strategieën. Dat betekent dat ik tijd voor mezelf moet maken om te lezen, leren, schrijven, praten, sporten enzovoort enzovoort. Deze samenhangende- en elkaar versterkende activiteiten voer ik zo gedisciplineerd mogelijk uit.

Discpline is nodig omdat er altijd dingen voorbij komen die urgenter en belangrijker lijken op de korte termijn, terwijl ik weet dat ik er op de lange termijn een prijs voor betaal als ik niet aan mezelf werk. Dat heb ik helaas al vaak genoeg ervaren.

Voor mij lopen mijn ‘guiding policy’ en samenhangende en versterkende activiteiten dwars door mijn werk- én privé leven. Dat komt omdat ik dat wat ik doe heel erg leuk vind én omdat ik mezelf besef dat ik niet verder kom als ik niet echt in mezelf wil investeren.

Een wijs man vertelde me laatst dat je wordt wat je bij herhaling doet; ‘Discipline is Destiny‘. Maar besef dat jezelf af en toe ‘uit’ zetten ook onderdeel moet zijn van je ‘discipline’, want in een vol hoofd kunnen je ideeën niet dansen.