Geestelijk voelde ik me een loser. Maar fysiek niet. 2 jaar terug heb ik mijn voedingspatroon omgegooid waardoor ik 10kg ben afgevallen en zelfs mijn V-tje terug heb gevonden. Als fanatiek hobby wielrenner kon ik in mijn fietsclubje ineens met de beste mee. Vooral bergop.
14 mannen, van directeur tot monteur, tussen de 38 en 55 die elke week 2x de weg op gaan en dan een onderlinge competitie bijhouden wie de meeste kilometers maakt. Mooier wordt het niet! De koers is van ons. Tijdens het fietsen heb ik nooit last van een identiteits crisis. Dan ben ik altijd Tom Boonen 😉
Maar goed, ik heb de knop omgezet. Ik ben het gaan zien als een training. Als ik 10kg kan afvallen en elke week 2x fysiek diep wil gaan om me lichamelijk fit te voelen, waarom zou ik niet dezelfde tijd in mezelf kunnen investeren om ook mentaal fit te worden?
Na een aantal orienterende gesprekken met een maatschappelijk werker voor mensen met psychische klachten gaf hij me aan dat hij vond dat ik het niet bij een psychiater moest gaan zoeken maar in Mindfulness (HOERA, IK BEN NIET GEK! :-)).
Goed, dat heb ik dus gedaan. Ik ben er vol voor gegaan zoals ik dat ook op mijn fiets doe. Ik heb trouw elke dag geoefend. Ik ben actief meegedaan en gepraat en ik heb heel veel geleerd. En ik voelde mezelf opknappen. Rustiger worden in mijn hoofd, vriendelijker naar anderen, opener en vrolijker. En dat allemaal door regelmatig gefocuste aandacht aan mezelf te besteden.
En vanaf dat moment is mijn wereldbeeld wat helderder en neem ik meer waar. En er gebeuren dingen om me heen die me ineens helpen in een richting waar ik graag n aar toe wil. Of althans, dat maak ik mezelf wijs :-).
Ik heb besloten mijn brainfarts maar eens actief te gaan delen. Over mensen, gedrag, communicatie, technolgie, social media en marketing.
Ralf van Lieshout 
Geef een reactie