Ralf van Lieshout

De eerste post moet gaan over de persoonlijke motivatie om hier aan te beginnen denk ik. Waar en met wie heb je eigenlijk van doen?

Het verhaal begint in 2009. Toen woonde ik in Utrecht, werkte in Amsterdam als Account Director bij Tribal DDB Amsterdam en zat ik volop de moderne Mad-Men.

Tot het moment dat mijn schoonmoeder ziek werd en korte tijd later overleed. We hebben de laatste 2 weken in haar (en mijn schoonvaders’) huis gebivakkerd terwijl onze 2 (hele) kleine kinderen door mijn familie werden opgevangen alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

In de weken na haar begrafenis, terug in Utrecht, heb ik met mijn vrouw regelmatig gesproken over hoe bijzonder onze tijd in Brabant was geweest. De warmte van de families, de humor de sfeer. Misschien zouden we op termijn toch eens terug verhuizen, maar zo’n beslissing moet je niet emotioneel nemen….

Dus 2 maanden later gingen we huizen kijken in Brabant en weer 4 maanden later heb ik opgezegd bij Tribal DDB Amsterdam omdat ik met mijn gezin in (de buurt van) Eindhoven ging wonen. We hadden beiden geen werk, nog geen nieuwe school voor de kinderen, maar wel een huis gekocht.

Iets wat men in Amsterdam niet echt begreep. ‘Hier ga je enorme spijt van krijgen’. en ‘De grootste fout van je leven’. Echt gebruikelijk was het ook niet om vrijwillig het grootste reclamebureau van Nederland te verlaten. Zeker niet voor een onduidelijke toekomst buiten de Ring A10.

Maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Vanaf het moment dat ik de deur in Utrecht voor het laatst achter me dicht heb getrokken was ik het kwijt. Het was goed. Ik kom hier vandaan. Hier voel ik me thuis.  Het was een beslissing uit het hart.

Na een korte omzwerving in Nijmegen kwam ik terecht bij Greenhouse Group in Eindhoven. Een performance gedreven online marketing bedrijf. Ze vroegen me om meer online creativiteit aan de organisatie toe te voegen. En zo ben ik mijn eigen bureau We Are Blossom begonnen. Samen met de groep en Floris.

Ik vond het eigenlijk wel stoer zo’n eigen bureau. Het maakte me wel trots en het streelde mijn ego als ik kon zeggen dat ik ‘ondernemer’ was. Net als mij pa ooit was! Hem achterna (en het beter doen..) En na een moeilijk eerste jaar begon het ook echt te lopen toen we ontdekte dat we goed waren in de inzet van Facebook marketing voor merken.

Het bedrijf groeide en er kwamen mensen bij. Ik dacht ook dat ik dus wel een goede manager zou zijn maar al snel kwam ik tot de conclusie dat dat niet helemaal was waar mijn talent lag. Mensen managen, finances managen…not my cup of tea. Auw…deukje in het ego, ik kan niet alles. Ik kan goed met klanten praten en communicatiestrategien bedenken. Maar een bedrijf runnen, dat is iets anders. Dus toen kwam Linda. De derde partner in het bedrijf.

Weer 2 jaar later stond er best een goed bedrijf. Leuk creatief werk, veel meer dan alleen voor Facebook. Super mooie en ook echt leuke klanten, goede omzet (en marge – zegt Linda). En in Eindhoven. Wat wil je nog meer!?!

Maar ik was niet blij. Vooral heel mopperig. Vaak boos. Het ‘hebben’ van een bedrijf drukte op mijn schouders. De verantwoordelijkheid in combinatie met mijn perfectionisme..man man.. Ik vond het eigenlijk helemaal niet zo geweldig, en ik werd er geen prettig mens van. Deukje nummer 2. Raar?!

Niet echt. Het werk was en is super leuk, maar de motivatie om aan een eigen bedrijf te beginnen was niet helemaal goed. Eer en trots zijn externe prikkels. Waardering die je van buiten krijgt. Maar wat was mijn interne motivatie?

Ik hou er enorm van om complexe communicatie uitdagingen van merken aan te pakken en vanuit mijn visie en expertise bij te dragen aan de oplossing. Ik vind het leuk om diep te graven, onderzoek te doen, te lezen, te browsen, patronen te ontdekken, te filosoferen en het meest hou ik van het moment wanneer dan ineens een lampje gaat branden en de oplossing boven komt borrelen. Ik hou ook van borrelen. Ik hou er van om vervolgens dit verhaal te vertellen aan mensen (bij die merken) en te merken dat ze er voor willen gaan. Natuurlijk hou ik er van als ik merk dat het werkt, maar de reis is voor mij interessanter dan de eindbestemming.

Conclusie; ik heb alles om me heen om te doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben maar toch ben ik niet blij. Waarom niet?

Daar begon mijn zoektocht. Nu 6 maanden geleden met een belletje naar de huisarts omdat ik hulp nodig had. Ik voelde me een loser….

TBC