Nog niet zo lang geleden was het de 50e verjaardag van Moore’s Law. Voor degene die hem niet kennen een korte beschrijving van Moore en zijn Law.
Gordon Moore is van de mede oprichters van Intel. In 1965 schreef Moore een artikel in Electronics Magazine waarin hij voorspelde dat de komende 10 jaar (dus tot 1975) het aantal semiconductoren in een circuit elk jaar zou verdubbelen. Dat wil dus zeggen een exponentionel groei van processorpower in 10 jaar. In 1975 heeft hij de verwachting bijgesteld naar elke 2 jaar maar toch, om hem te quoten: “It was far more accurate than I could have anticpated”
Moore’s Law is uiteindelijk een voorbeeld geworden wat in een veel breder verband gebruikt wordt om te laten zien dat de ontwikkeling en verandering in technologie steeds sneller gaat. Technologie komt steeds sneller op, maar verdwijnt ook steeds sneller (denk bijvoorbeeld aan de opkomst en het verdwijnen van de VHS vs de DVD), dat opslagcapaciteit en bandbreedte elk jaar verdubbelen maar ook 2x goedkoper worden en dat mensen elk jaar 2x meer delen via social media dan het jaar ervoor.
Uiteindelijk verwachten we dat rond 2023 de denkkracht van van computers die van het menselijk brein zal overstijgen. Nu wil ik het hier (nog) niet hebben over singularity, maar wel over het menselijk brein in relatie tot de tech revolutie. Een gevolg van de tech revolutie is namelijk dat ook de hoeveelheid communicatie om ons heen exponentioneel is gegroeid. De hoeveelheid communicatie die vanaf het begin van de mensheid tot 2003 de wereld in is geslingerd komt er op dit moment iedere 10 minuten bij op het internet.
Gelukkig zien we niet alles, maar we zien wel veel meer dan voorheen. Want de tech revolutie geeft ons steeds meer devices die steeds dichter op ons netvlies komen te zitten om communicatie tot ons te nemen. Van TV tot PC tot mobieltje tot Google Glass tot….. what’s next…
We zien het ook bij onze kinderen toch? Hoeveel mensen met jonge kinderen heb je ooit het volgende horen zeggen op een feestje?:
“Die kleine van mij (het kind) is 1,5 en die weet precies hoe ze Bumba filmpjes op YouTube kan vinden en bekijken…echt cool.”
Ik ben een tech-aficionado, en ik ben dol op gadgets. Ik ga niet de moraal ridder uithangen hier. Maar ik vraag me wel af wat deze ontwikkeling met ons geestelijke en fysieke welzijn doet. Wat is de echte impact op korte en lange termijn? Want leggen we de curve van Moore’s Law naast die van de ontwikkeling van het menselijk brein dan zien we het volgende:
Nagenoeg dezelfde curve, maar met een paar miljoen jaar verschil ertussen. Ik kan me niet voorstellen dat het brein van de Homo Sapiens Sapiens 250.000 jaar geleden geprogrameerd is met het oog op Moore’s Law.
Tijdens de tweede uitzending van DWDD University over het brein legt Professor Erik Scherder al heel simpel uit dat we door onze activiteit met allerlei devices op z’n minst fysiek minder actief zijn. Minder beweging leidt tot minder aanmak van neurotrofines. Neurotrofines zijn de voeding voor de neurtransmitters in je brein. Dit zorgt ook voor sterkere contactpunten rondom de zenuwcellen in je brein met als gevolg uiteindelijk beter (ruimtelijk) inzicht. Op de lange termijn zorgt dit ervoor dat de kans op een herseninfarct kleiner is.
Een veelgehoord tegenargument is dat wij – en onze kinderen – in de huidige situatie opgroeien en dus veel beter in staat zijn om communicatie te filteren. Dat klopt, mensen zijn enorm flexibel en kunnen zich heel snel aanpassen. We zijn immers ook niet ontworpen om in een auto met 120 over een snelweg te rijden of om te vliegen, maar het lukt ons wel (vaak)!
Maar deze dingen gaan goed wanneer we onze aandacht erbij hebben. Focussed attention. Wanneer we bewust (ergens mee bezig) zijn. Wanneer gaat het mis? Wanneer we afgeleid worden.
En daar ligt volgens mij de crux van de Tech revolution vs de Human evolution. Niet zozeer de technologie zelf, maar de toepassing ervan door mensen en merken vragen continue om onze aandacht. Pingetjes, belletjes, trillingen. We worden continue geprikkeld en we worden door tech uit de ‘echte’ wereld in een ‘rabbit hole’ getrokken. Onze capaciteit om bewust en aandachtig bezig te zijn met elkaar en moet onze fysieke omgeving blijft hetzelfde maar de tijd die we daaraan besteden wordt korter omdat de mogelijkheid om afgeleid te worden steeds meer aanwezig is én commerciele waarde heeft.
Al die devices en al die communicatie zijn wachttijdverzachters. Kijk maar eens om je heen. Op het moment dat mensen even niets te doen (denken) te hebben…. “Saai!” en duiken ze in hun mobiel (ik ook!) Terwijl je ook iets actiefs zou kunnen gaan doen. Of het nou bewust nadenken is of bewegen.
Dit gedrag leidt op korte termijn o.a. tot verminderde voeding voor onze hersenen, en op de langer termijn wellicht tot meer herseninfarcten. En wie weet wat nog meer…
De vraag is dus of het een attention economy is waarin we leven, of juist een distraction economy,
waarin er geld wordt verdient aan afleiding in plaats van aandacht. En of de kunstmatige intelligentie van de toekomst net zoveel tijd aan social media gaat besteden als wij nu doen…of zijn ze slimmer dan dat?
To be continued!
Ralf van Lieshout 
Geef een reactie